Jest to jedna z najbardziej tajemniczych i owianych legendami ras. W Europie pojawiła się dopiero w 1979 roku (nie licząc epizodu z Anglii z lat 20-tych) i od tego momentu zdobywa sobie sympatię w kolejnych krajach. Nic dziwnego…
Jest to typowy pies stróżujący, potężny, o wzroście nie mniejszym niż 70 cm w kłębie i równie słusznej wadze, masywnym tułowiu, silnym kośćcu, mocnych kończynach. Grzywa dookoła głowy nadaje mu dodatkowo groźnego wyglądu.
Ma mocną konstrukcję psychiczną, ale absolutnie nie pozostaje ślepo agresywny. Czuje się zawsze pełnoprawnym członkiem sfory, a więc wobec swojego właściciela i jego rodziny jest łagodny, radosny, przymilny, wręcz pieszczoch.
Zawsze jednak pozostaje nieufny i absolutnie nieprzekupny w stosunku do obcych. Dorasta i dojrzewa powoli. Suki w wieku 2-3 lat, psy dopiero w wieku 4 lat.
Białe znamiona tylko u Mastifów Tybetańskich
Białe znamiona na sierści nad jego oczami pozwoliły na stworzenie legendy, że ten pies widzi i czuwa zawsze, bo po prostu śpi z otwartymi oczami.
Rasa ta posiada wrodzoną chęć do zabawy. Do ostatnich dni swojego życia w każdej chwili jest do niej gotowa. Nie ma natomiast, jak większość dużych ras, ogromnej potrzeby ruchu – do pełni szczęścia wystarcza mu dom z niewielkim ogrodem, lub też w przypadku mieszkania w bloku – codzienny spacer.
Mastif Tybetański uwielbia przebywanie na wolnej przestrzeni, co przy jego absolutnej niewrażliwości na niepogodę sprawia, że nie jest kłopotliwy w utrzymaniu. Jego gęsty włos wymaga wyszczotkowania dwa razy w roku. Jest to natomiast rasa niezwykle zdrowa i żywotna. Nie trapią jej choroby związane z oczami i skórą, nie ma problemów z przewodem pokarmowym i uszami. Nie ma również specjalnych wymagań żywieniowych. Jego długa sierść nie powoduje uczuleń – jest to rasa polecana dla alergików!
Umaszczenia Mastifa Tybetańskiego to głęboka czerń, czarne podpalane, brązowe oraz wszelkie odcienie złotego lub szarego.
Dysplazja bioder u Tybetańskich Mastifów
Dyspazja stawów biodrowych jest bardzo częstym schorzeniem ortopedycznym u psów, powodowana przez nieprawidłową budowę głowy kości udowej albo panewki miednicznej, skutkiem czego jest niedopasowanie głowy kości udowej do panewki. Jest to choroba o podłożu genetycznym, chociaż na tę chorobę wpływ ma również żywienie, tryb życia, aktywność fizyczna mastifa, czy też tempo wzrostu. U mastifów tybetańskich występują również inne choroby, które mogą prowadzić do dysplazji bioder: przede wszystkim zapalenie spojówek, uszu, albo też niedoczynność tarczycy.
